ertelemeler

Hep daha çok zamanımız olduğunu düşündük.. Hep ilerisi için planlar yaptık.. Hep sonra yaparız dedik.. Hep isteklerimizi erteledik... Ya şu an enerjimiz olmadı, ya kendimizi hazır hissetmedik ya da hayatımızdaki diğer kişileri üzmek veya hayal kırıklığına uğratmak istemedik.. Korktuk... Böyle devam etmek; kabuğumuzda kalmak; herşeyi seyrinde bırakmak kolay geldi...

Kolaydı da gerçekten...

Ama ya vaktimiz yoksa?? Ya tek vaktimiz şimdiki "an"ımızsa??

sil baştan

zaman enteresan bir mefhum... son günlerde bunu daha da çok düşünmeye başladım...

Ken Grimwood'dan Sil Baştan'ı okuyorum.

kitapta jeff winston 43 yaşında ölüp 18 yaşında hayatının bir yerinden gözlerini tekrar açıyor ve hayatının 25 yılını bir daha yaşama  şansı veriliyor.. sonra tekrar ve tekrar ve tekrar... her defasında bambaşka seçimler yapıyor... başka insanlarla evleniyor, başka yerlerde yaşıyor... farklı seçimlerinde farklı mutluluklar tadıyor... ve tabii başka hayal kırıklıkları yaşıyor...

acaba hayat bana yeniden Gülşah olarak 18 yaşından itibaren hayatımı tekrar etme şansı verseydi; ben hangi seçimlerimi değiştirirdim? Şimdiki aklımla neleri farklı yapardım??

neden blog?

bu blog paylaşma ihtiyacından doğdu... yazmazsam çıldırıcam duygusundan...

belki de kendimle konuşa konuşa kendi kendime yaza yaza kimseye sesimi duyuramama çaresizliğinden...

insan yalnız bir yaratık; belki de ben kalabalıklar içinde kendimi yalnızlığa mahkum edenlerdenim...

benimle yalnızlığımı paylaşır mısınız?