Dün Öykü'nün doğumgünüydü ve Derya ve Nil adında iki arkadaşıyla tanıştım yemekte. Onları görmek bana hayatı bir kez daha sorgulattı. Çok şükür demeyi hatırlattı. Bir çoğumuzun ne kadar fani ve ne kadar yüzeysel sorunları var hayatta.
Derya ve Nil 1978 doğumlu ikizler. '99 depreminde Yalova'daki yazlıklarında annelerini, akrabalarını ve arkadaşlarını kaybetmişler! Ardından depresyondan dolayı 90 kilo kadar almışlar & şu anda Nil 150 - Derya 160kg. Derya 6 yıldır ağır şeker hastalığından dolayı gözleri de görmeyen hasta babasına bakmış evde. Son 7 ayda babaları bacağını da kırarak yatağa mahkum duruma gelmiş ve malesef geçen ay babalarını da kaybetmişler. Nil mali müşavir, çalışıyor; ancak Derya bunca yıldır evde... Şu anda ise birbirlerinden başka kimseleri yok hayatta.
Derya ve Nil'i dışarıdan gören insanlar onların acınacak durumda olduğunu düşünebilirler; ancak tam tersine yaşadıkları onca olumsuzluğa rağmen hayata bağlılıkları, güçlü duruşları, ve samimiyetleriyle kesinlikle en çok saygıyı hak eden kişiler olduklarını düşünüyorum. Ve ben onlara içtenlikle hayran oldum.
Benim yaşımda bu kadar farklı hayatlar yaşamış insanları görmek; ve yaşamlarına tanıklık etmek; çevremdeki bazı insanların son derece yüzeysel sorunlar karşısındaki şımarıklıklarına tahammülümü iyice alt sınırlara taşıyor.
Bilmeliyiz ki yaşamda karşımıza ne gibi engeller çıkarsa çıksın; yaşam devam ediyor... Güneş hergün yeniden doğuyor... Ve her yeni doğan gün bizlere yepyeni başlangıçlar sunuyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder